Vrijdag 3 december was een dag waarop het leven haar onvoorspelbaarheid liet zien. Een telefoontje uit Magnushof zette het leven van dit gezin, even stil.
Toen ik hen die dag ontmoette was iedereen lamgeslagen, intens verdrietig, nog niet kunnen beseffen wat er gebeurd was. Dat besef kwam pas echt toen Jilt later op de dag thuis kwam. Toen hij, getooid in zijn blouse, uiteraard voorzien van bretels, helemaal zoals Jilt, in de kamer lag opgebaard.
Jilt lag op een bed met mooie schilderwerken van zichzelf om hem heen. Uren heeft zijn echtgenote Djoeke die dagen naast hem gezeten, naar hem gekeken en met trots over hem gesproken; haar lieve schat.
Er was veel oog voor detail en het voelde fijn om daar samen mee bezig te zijn. Niets werd aan het toeval overgelaten en er was tijd genoeg om alle wensen rondom het afscheid van Jilt te kunnen uitwerken en deze uit te voeren.
Op de voorzijde van de rouwkaart stond een foto van het schilderijtje dat Djoeke een dag ervoor pas afgeschilderd had; 8 mensen die samen een groot hart vasthouden. Een prachtige symboliek die verborgen zat in die ene afbeelding; warmte en saamhorigheid.
Ondanks het overlijden van Jilt, was de week na zijn overlijden ook warm te noemen. Veel mensen die het gezin een warm hart toegedragen hebben; zoveel kaarten, bloemen, berichtjes en aanwezigheid tijdens de thuiscondoleance, dat was ongelooflijk fijn en hartverwarmend!! Maar de week was vooral warm door het feit dat het gezin de hele week bij elkaar wilde zijn. Met elkaar werd er gelachen en gehuild, samen werd er gegeten en iedere nacht bleef er iemand bij Djoeke slapen. Iedereen was er voor elkaar. Het verdriet werd samen gedragen.
De kist van Jilt zou 1 middag thuis komen te staan om te worden gedecoreerd. Uiteindelijk heeft de kist de hele week in huis gestaan en werd het een prachtig object die steeds bijzonderder werd. Maar toen, toen kwam de dag dat Jilt overgelegd moest worden in die kist en dat Jilt voor iedereen voor de laatste keer zichtbaar was; een pijnlijk en intens verdrietig moment om deze stap van afscheid te moeten maken.
Zoals Djoeke wenste, was het een witte rouwauto die Jilt naar het crematorium bracht waar het laatste afscheid volgde. Een afscheid dat samen was voorbereid en ook hierin was de warmte voelbaar; ieder op zn eigen manier maar samen een prachtig geheel. Alle muziek werd live gespeeld en gezongen waardoor deze nog intenser gevoeld werd. Het hele gezin richtte mooie, lieve, emotionele woorden tot Jilt waarin de band die er onderling was, steeds hoorbaar en voelbaar was.
Het was een bijzondere week die ook op een mooie manier met foto’s is vastgelegd door fotografe Quinty Matakupan uit Schagen. Een bijzonder mooie herinnering.
Het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder Jilt.
Maar zijn hart draagt dit gezin voor altijd met hen mee..
Monique Karsten uitvaartbegeleiding
Voor een uitvaart met een gouden randje
Tel: 06-23692811