“Je bent voor altijd mijn zonnestraal. Ik heb altijd van je gehouden”.
Deze mooie zin stond boven de rouwadvertentie van Cor.
Een zin waarbij je je een voorstelling kan maken hoe gelukkig 2 mensen samen zijn geweest. Geluk was er zeker. Het betrof echter een complexe relatie en ook situatie.
Cor was jaren getrouwd met Jannie. Cor zorgde als een vader voor zijn vrouw. Ondanks dat hij zo z’n best deed, lukte het hen niet om goed voor zichzelf en elkaar te zorgen. Dit kwam ook mede omdat Jannie een geestelijke beperking had. Deze situatie zorgde ervoor dat ze inmiddels 4 jaar gescheiden van elkaar leefden. Op het gebied van zorgbegeleiding hadden ze beide een mentor nodig en deze taak werd professioneel en liefdevol uitgevoerd door Edith van der Voort van Bij de Hand in Schagen.
Op een zondag kwam Cor plotseling te overlijden. Edith belde mij naar aanleiding van een eerdere mooie samenwerking. Alleen Jannie, een zus van Cor, Edith en een aantal begeleiders zouden bij de uitvaart aanwezig zijn. Gezien de geestelijke toestand van Jannie diende de uitvaart ook snel plaats te vinden om de onrust en prikkels tot een minimum te beperken. Samen kwamen we tot een mooie invulling van het afscheid van Cor.
Er werd heel snel geschakeld, overlegd met o.a. de zorgteams rondom Jannie en Cor, met als resultaat dat de uitvaart 2 dagen later kon plaatsvinden op de kamer van Cor.
Ik had mooie bloemen gekocht, koffie, thee en wat lekkers stonden klaar en een paar kaarsjes brandden er bij Cor. Houten hartjes had ik meegenomen waar een ieder wat voor Cor op mocht schrijven. De kist van Cor stond bij het raam in het licht. Voorzichtig schenen zonnestraaltjes op zijn gelaat. Het was een intiem en warme setting.
Jannie arriveerde die dag met 2 woonbegeleiders en het was spannend hoe ze zou reageren op het zien van haar overleden man Cor. Wellicht omdat het een huiselijke, bekende setting was, in combinatie met een ontspannen sfeer en maar een paar bekenden aanwezig, ging dat boven verwachting goed.
Het samenzijn was bijzonder. We luisterden meerdere keren naar de muzieknummers die Jannie had uitgezocht en waar herinneringen aan gekoppeld waren en Jannie zong stukjes mee. Zoals bij Jannie hoorde, werden er grapjes gemaakt. We praatten over Cor en luisterden naar Jannie die vertelde dat Cor zo’n lieverd was geweest. Het voelde goed om op deze manier, op deze plek, voor de laatste keer samen te zijn en iedereen zag dat Jannie ontspannen was en er op haar manier van genoot.
Toen was het moment aangebroken om de kist van Cor te gaan sluiten. Jannie hielp hierbij en nadat de deksel op de kist lag, plakten we samen de beschreven hartjes op zijn kist. Jannie legde als laatste, en enige, een mooie witte roos, op de kist van haar zonnestraal.
In de gang stond veel zorgpersoneel om Cor gedag te zeggen Jannie bedankte op haar eigen, mooie manier iedereen die zo lief voor Cor was geweest. We brachten Cor samen naar de rouwauto, begeleidden hem samen in de rouwauto en Jannie mocht als laatste de klep van de auto sluiten.
En toen was het tijd om te gaan. Het winterse zonnetje straalde terwijl de rouwauto wegreed om Cor te begeleiden naar het crematorium.
Een bijzonder verhaal, een bijzonder afscheid, een uitvaart met een gouden randje…