De zondag begon zoals een gewone zondag. De sportvrienden startten, zoals iedere dinsdag en zondag, met een kop koffie bij Gerard. De zon scheen en samen gingen ze mountainbiken in hun geliefde bos en duin van Schoorl. Tot Gerard zijn hart plotseling stopte en hij stierf op een plek waar hij iedere dag vertoefde tijdens een activiteit waar hij gek van was. En dan ineens is alles anders….
Ik ontmoette Marian en de kinderen die zondag; 5 mensen die volkomen lamgeslagen waren. Zo goed en zo kwaad als dat het ging, begonnen we met de voorbereiding van Gerard zijn uitvaart, zijn afscheid, en hoe onmogelijk als dat het leek, toch lukte het.
Die dinsdag zaten de sportvrienden weer rondom de tafel bij Gerard thuis. Marian had gebak gehaald omdat Gerard deze dag had willen vieren dat hij dit jaar 10.000 km gefietst had, een mijlpaal.. Het voelde goed om samen te zijn en samen te huilen, lachen om de mooie herinneringen aan hun unieke sportmaat. Deze ochtend werd er na de koffie niet gefietst. Daarvoor was alles nog te vers.
De plek waar Gerard het levenslicht zag, was de plek waar we afscheid hebben genomen van zijn leven; De Boereplaats in Waarland. Een fijne, warme, bijzondere plek om afscheid te nemen van een fijne, warme, bijzondere, stoere, flamboyante, lieve, positieve en sociale man. Het samenzijn was niet gevuld met sprekers, niet met muziek waar we in stilte naar luisterden en waarbij we dan foto’s van Gerard voorbij zagen gaan. Dit samenzijn stond in het teken van met elkaar SAMEN ZIJN; samen herinneringen ophalen in een informele setting, een setting die paste bij Gerard. Niet teveel op de voorgrond, wel alles goed voor elkaar willen hebben, een mooie, unieke locatie en er stilletjes van genieten dat hij zo’n bijzonder plekje heeft bij velen.
Terwijl iedereen aan het einde van het samenzijn een laatste groet aan Gerard bracht, galmde muziek van Queen, de band waar hij zo van hield, door de speakers; de show must go on…
Zijn fietsvrienden hebben hem, net zoals ze dat ‘s morgens vanuit huis hadden gedaan, een stukje op de mountainbike vergezeld en hem uit Waarland, zijn geboortedorp, begeleid.
De dag van de uitvaart was op een vrijdag, niet geheel willekeurig gekozen. Op vrijdag ging Gerard namelijk iedere week naar Alkmaar, naar ijsbaan de Meent. Op deze vrijdag brachten Marian en haar gezin, Gerard voor de laatste keer naar Alkmaar. Helaas was onze eindbestemming 1 afslag voorbij zijn geliefde ijsbaan…
Een paar weken later volgde nog een bijzonder moment; de sportvrienden gingen samen met Marian en haar zoon naar de plek in het bos waar Gerard was gestorven. Iedereen hield elkaar vast, er vloeiden weer tranen, er werden mooie woorden uitgesproken, er was stilte. Er werd een mooie boomschijf als herinnering neergelegd daar waar Gerard stierf in het harnas. Een plek die past bij Gerard: niet teveel op de voorgrond, een mooie, unieke locatie en er stilletjes van genieten dat hij zo’n bijzondere plekje heeft en houdt bij velen.