Over het algemeen blijven veel mooie sieraden jammer genoeg liggen in het “sieradendoosje” en worden zo vergeten. Dit geldt ook voor een gedeelte van de sieraden van mijn ouders. Recent hebben we dit ‘doosje’ erbij gepakt en gesproken over de sieraden van mijn vader; een zegelring, een kettinkje met medaillon en een trouwring.
Met het naderende einde van m’n vader’s leven, vonden we het als gezin een mooie gedachte om deze sieraden nieuw leven in te blazen en onze onderlinge band middels een nieuw sieraad te laten voortbestaan. Onze vader vond het een prachtig idee.
In eerste instantie dachten we aan allemaal hetzelfde sieraad; een gouden hartje voor zowel onze moeder als wij als 3 dochters. Toen er iets langer over nagedacht werd door iedereen, had iedereen toch zijn eigen idee. M’n moeder wilde een gladde ring, m’n middelste zusje wilde graag een hangertje waar de steen van de zegelring in verwerkt zou worden. M’n jongste zusje wilde graag een ring met een klein steentje en ik koos voor een gouden hartje aan het kettinkje van m’n vader.
M’n vader heeft de tekeningen van de ontwerpen gezien. Helaas was zijn einde er eerder dan dat de nieuwe sieraden gereed waren. Drie weken nadat we bij de goudsmid in Bergen binnenstapten, waren we er weer. Het voelde gek om er weer te zijn. Er was voor ons immers in de tussentijd zoveel gebeurd.
De waarde van de nieuwe sieraden voelden we allemaal direct; 4 verschillende sieraden voor 4 verschillende personen. Vier personen echter die allemaal een unieke, blijvende herinnering hebben aan dezelfde persoon.
Ik draag m’n vader mee in m’n hart. Er zal altijd een stukje van hem bij mij zijn, waar ik ook naar toe ga…