Het overlijden van Truus kwam onverwacht.
Ondanks haar leeftijd was ze altijd een kwieke en actieve vrouw. Toen ze echter ten val was gekomen, liet haar lichaam haar in de steek.
Ik ontmoette haar 4 dochters en haar echtgenoot op de avond na haar overlijden. Samen gingen we aan de slag met het regelen van haar uitvaart. Samen moesten we een vorm vinden waarin haar uitvaart plaats zou vinden. Het Joodse geloof was namelijk een heel groot onderdeel van het leven van Truus en dat van haar man. De kinderen hadden echter helemaal geen binding hiermee, eigenlijk voelden zij allemaal een grote aversie. Mede door het geloof was de onderlinge band kwetsbaar, dun en breekbaar.
Na het doorspreken van diverse opties, voelden we allemaal dat we een goede vorm gevonden hadden. Truus zou begraven worden op de natuurbegraafplaats Geestermerloo en daar zou ook haar afscheid plaatsvinden.
Het afscheid bestond uit 2 gedeeltes. Het 1e gedeelte waren de woorden en muziek van haar man en vooral haar dochters en schoonzoon. Alle dochters hadden een persoonlijk woordje voor hun moeder. Mooie, kwetsbare woorden en herinneringen werden er uitgesproken; ieder hun jeugd op hun eigen manier beleefd en hun gevormd tot wie ze nu zijn. Allemaal hun eigen bagage meegekregen en daar mee gedeald.
Het 2e gedeelte werd ingevuld door de geloofsgemeente waar zowel Truus als haar man erg bij betrokken waren. Deze 2 gedeeltes samen vormden de cirkel van Truus haar leven.
Ook bij de begraafplaats vond het afscheid in 2 gedeeltes plaats. De kinderen en hun vader begeleidden hun moeder naar haar laatste rustplaats terwijl de belangstellenden vanuit de geloofsgemeenschap op gepaste afstand wachtten. De kinderen vertrouwden hun moeder toe aan de aarde nadat ze allemaal een vijgeblad met een schepje zand op haar kist hadden neergelegd. 5 mooie unieke vijgebladeren als symbool voor de 5 mooie, unieke kinderen waar ze moeder van was. Er was tijd om in alle rust hun afscheid te nemen. Toen de kinderen het graf verlieten, was er ruimte voor haar echtgenoot en de geloofsgemeenschap om op hun wijze afscheid bij het graf te nemen.
Iedereen kwam weer samen in de afscheidsruimte en de fijne buitenruimte om na te praten en om nog even samen te zijn.
Het afscheid van Truus was een bijzonder afscheid. Bijzonder omdat de belangstellenden uit 2 heel verschillende groepen mensen bestond. Bijzonder omdat de gewenste invulling van het afscheid van beide groepen heel anders was. Maar het is gelukt; iedereen liet elkaar in zijn/haar waarde en er was een wederzijds gepast respect. Het belangrijkste van alles is dat beide groepen belangstellenden ieder op hun eigen manier afscheid van Truus heeft kunnen nemen. Op deze wijze kan iedereen het verlies van Truus een plekje te geven en weer verder gaan in het leven.
Bij het weggaan ontving iedere belangstellende een zakje met zaadjes van zomerbloemen van de kinderen. Om de herinnering aan hun moeder levend te houden. Bloeiend zijn zij een herinnering aan haar en voor de belangstellenden een mooi besef het leven lief te hebben.