Onze grootste fan is er niet meer….
Het afscheid van Nel was verwacht.
Haar geest liet haar steeds meer in de steek.
Lichamelijk was ze er nog maar geestelijk verhuisde ze steeds meer naar een andere wereld.
Omdat het een verwacht overlijden was, had haar gezin de tijd gekregen om over haar afscheid na te denken en hier concreet mee aan de slag te gaan. Het gezin had zelf een mooie rouwkaart voor haar gemaakt en een robuuste stoere kist voor haar getimmerd die met haar eigen sprei aan de binnenzijde was bekleed.
In de auto van 1 van de kinderen werd Nel opgehaald om naar huis gebracht te worden. 1 gedeelte van de achterbank plat en op het andere gedeelte zat een kleindochter naast de kist met oma. Was dit gek? Nee, het was eigen en prachtig! Beslissingen die gemaakt zijn op gevoel zijn altijd goed.
Nel was gek van haar tuin en heeft vele uurtjes daar met veel plezier in gewerkt. Het bloemstuk op haar kist bestond mede uit bloemen en groen uit haar eigen tuin. Het stuk was een weergave van haar tuin waar ze zo van genoten heeft.
Omdat het overlijden van Nel midden in de Covid periode was, moest er goed nagedacht worden over een passende invulling van haar afscheid. De mensen om het gezin heen moesten de kans krijgen om afscheid te nemen en steun te betuigen maar ook de regels dienden gerespecteerd te worden. Daar is een gulden, zeg maar, gouden, middenweg in gekozen. Bij de druk bezochte condoleance was rekening gehouden met afstand. De kinderen en partners stonden binnen, in de warm aangeklede ruimte, bij Nel. Alle kleinkinderen hadden een aandeel in de condoleance; mensen gefaseerd naar binnen laten gaan, aanwijzen waar de fiets gestald kon worden of bij de tv staan waar veel mooie foto’s van oma getoond werden.
Het afscheid van Nel was ook aangepast aan de huidige coronatijd. In verband met het toegestaan aantal personen, werd er gekozen voor een dubbele afscheidsceremonie. In het AHOJ in Tuitjenhorn was er in de ochtend een afscheid voor familie en in de middag was dat er voor vrienden. De mooie woorden en het lievelingslied van oma vertolkt door de kleinkinderen, waren voor beide groepen bestemd. De borrel en de gesprekken achteraf waren belangrijk voor iedereen. Beide keren was het een mooi samenzijn; in de ochtend emotioneel door het uitspreken/voordragen van alle mooie herinneringen en het daaraan gekoppelde pijnlijke gemis. In de middag een minder emotionele lading vanwege de herhaling, minder spanning maar nog meer doorspekt met de liefde die het gezin voor haar koesterde.
Nel werd aan het einde van de middag door haar kinderen en kleinkinderen begeleid naar het crematorium. Alle belangstellenden vormden voor haar woning een erehaag waardoor ze in liefde door iedereen werd losgelaten. Het allerlaatste afscheid was voor haar 4 zonen. Zij begeleidden hun grootste fan op het laatste stukje van haar laatste reis.
Hiermee was de cirkel voor hen rond. Alle 4 uit liefde geboren, alle 4 met liefde opgegroeid, alle 4 hun grootste fan in liefde losgelaten.
Monique Karsten uitvaartbegeleiding
Voor een uitvaart met een gouden randje
Tel: 06-23692811