Piet kwam, na een verblijf van enkele maanden in een verzorgingshuis, thuis om te sterven. Zijn lichaam was het leven aan het loslaten. Het voelde goed dat hij weer thuis was. Veel bekenden kwamen langs om afscheid van hem te nemen. De kinderen en kleinkinderen waren er iedere dag. Een paar dagen later, op een ochtend toen het huis nog in rust was, en zijn vrouw aan zijn bed zat, blies hij zijn laatste adem uit.
De dagen die volgden waren heel intens en bijzonder. Intens door het verdriet dat er bij iedereen was. Intens door de mooie herinneringen die er samen gedeeld werden. Bijzonder door de onderlinge band die nog sterker werd in deze dagen. Iedereen was er voor elkaar, iedereen troostte elkaar. Samen werd er gegeten, gelachen en gehuild. Samen…
Er was een prachtig afscheid in de kerk waarbij herinneringen door het gezin voorgelezen werden en iedereen de gelegenheid had om het gezin hun steun te betuigen en nog afscheid van Piet te nemen.
En toen kwam het moment dat de kist gesloten moest worden. Een moment wat voor het hele gezin unieker werd dan vooraf gedacht. Iedereen sprak z’n laatste woorden tegen Piet en vertelde over de band die hij/zij met hem hadden gehad. De laatste anekdotes werden verteld en naast dikke tranen was er dan ook nog een smakelijke lach. Iedereen beloofde elkaar om er voor elkaar te blijven zijn. De verbondenheid kon niet sterker dan op dat moment gevoeld worden.
Na dit bijzondere moment kwam ook het moment van vertrek naar het crematorium. Zoals Piet altijd Mercedes gereden had, werd hij op zijn laatste rit ook door een Mercedes gereden. Zijn 2 kleinzonen waren de chauffeur van deze bijzondere rit. Wat zal opa trots zijn als hij ‘zijn mannen’ zo zou zien.
Na een prachtig afscheid in het crematorium werd het samenzijn afgesloten in de stijl die bij Piet past; in het plaatselijk cafe werd er getoost op het leven, op het leven van Piet; een skoftig mooi leven.
En met dit samenzijn eindigde een bijzondere week. Een bijzondere week die ook op een bijzonder mooie manier met foto’s is vastgelegd door fotografe Ardis Quant. In het fotoboek dat Ardis heeft gemaakt, heeft ze haar mooie foto’s gecombineerd met de teksten die in de kerk en crematorium zijn voorgelezen.
Het was een week die in het teken stond van afscheid maar ook zeker een week die in het teken stond van samen zijn. Dat samen zijn was zo sterk aanwezig en voelde zo goed voor iedereen, dat ik zeker weet dat deze bijzondere week heel veel kracht geeft om de draad van het leven zonder Piet, straks voorzichtig weer op te pakken. Samen…
Monique Karsten uitvaartverzorging
voor een uitvaart met een gouden randje
06-23692811