Vandaag, 2 augustus, is het al weer 2 jaar geleden dat mijn schoonvader is overleden. Al weer 2 jaar geleden….
In deze blog vertel ik over zijn laatste week en de bijzondere uitvaart die hij gekregen heeft.
Mijn schoonvader had al jaren een zeer slechte gezondheid. Toch was er voor hem nog altijd kwaliteit van leven. Totdat hij op een dag gevallen was en in het ziekenhuis duidelijk werd dat hij niet meer thuis zou kunnen wonen. Dat was voor hem een reden om alle behandelingen te staken en thuis te willen sterven; een pittige boodschap voor iedereen.
Maar ondanks dit droevige bericht, werd het een week waarin er, naast de nodige tranen, ook heel veel onvergetelijke momenten waren. De momenten bijvoorbeeld dat hij zelf herinneringen aan zijn kleinkinderen vertelde die om zijn bed zaten. Emotionele momenten toen zijn zoons hun speech aan hem voorlazen. Het moment dat we voor de laatste keer met z’n allen om zijn bed, met een borrel in de hand, voor hem zongen en toosten op zijn leven, op de herinneringen die we samen hadden gemaakt.
En toen was daar de laatste zucht, het moment dat zijn hart stopte met kloppen. Er waren weer tranen maar er was ook heel veel berusting; zijn strijd was voorbij. De voorbereiding voor zijn uitvaart die we die week gestart waren, zorgde voor rust. De rouwkaart was al klaar, de enveloppen waren geschreven, de foto’s voor tijdens de afscheidsplechtigheid waren al bij elkaar gezocht. Er was voldoende tijd om, samen met familie en belangstellenden, afscheid te nemen.
De dag van de uitvaart was een dag om nooit meer te vergeten. Mijn schoonvader was een “paardenman”. Zoals we met hem besproken hadden, brachten we hem met paard en wagen naar het café van zijn zus waar het afscheid plaatsvond. Een afscheid waarin we met woorden, foto’s en muziek zijn leven herdachten. We proosten met alle belangstellenden op zijn leven en samen, als gezin, begeleidden we hem naar het crematorium terwijl de belangstellenden buiten een erehaag voor hem vormden. Dit ritje werd hij vervoerd in de bus van zijn neefje, bestuurd door zijn zwager. Bij het crematorium lieten we hem voor de laatste keer los; het was goed zo.
Zoals we de hele week samen gegeten hadden, deden we dit ook na de uitvaart. De cirkel was voor ons rond. Samen zal nooit meer hetzelfde zijn maar samen waren en zijn wij wel sterk om zijn gemis een plekje te geven.
Ik wens iedereen zo’n uitvaart met een gouden randje toe.
Monique Karsten uitvaartverzorging
06-23692811 (dag en nacht bereikbaar)